Bizim evin yanında büyük
bir park var, orası özgür dolaşan sokak köpekleriyle dolu. Dün, bütün gün
onlarla beraberdim, biraz sohbet ettim köpeklerle. Hayat hikâyelerini sordum,
önemli bir kısmı sahipleri tarafından terk edilmiş köpeklerdi. Hepsini şöyle bir
süzdüm, “Neden?” diye sordum. İçlerinden en ufaklarından birisi, çelimsiz ama
çok sevimli olanı cevap verdi, “Bakamadıklarını söylediler, halbuki durumları
çok iyiydi,” dedi. “Haylaz bir çocukları vardı, onu yola getirmek ve oyalamak
için almışlardı beni, ama çocuk hevesini alınca, kıçıma tekmeyi vurup sokağa
attılar.”
